"Hoewel mijn zus haar best deed om voorzichtig met mij te praten over mijn lichaam en relatie met voeding, besefte ik uiteindelijk dat het aan mij was."
Opgroeiende in de betonnen jungle van Belo Horizonte, Brazilië, betekende dat ik het geluk had om regelmatig te mogen ontsnappen naar de natuur met mijn ouders. Deze uitstapjes zorgden ervoor dat ik een waardering ontwikkelde voor frisse lucht en alles wat Moeder Natuur ons biedt - of het nu ging om zwemmen langs de kust of wandelen over magische bergpaden. Uit deze gekoesterde uitjes ontstond een gepassioneerde liefde voor het buitenleven die sindsdien in mij is verankerd.
Mijn verhuizing naar Australië toen ik 17 was, opende een nieuwe deur voor mij. Het onthulde de levendige schoonheid van een andere cultuur en deed me beseffen dat dicht bij de natuur leven een onvervangbaar geschenk in het leven voor mij is. Sinds deze eerste reis ben ik gezegend met talloze avonturen over de hele wereld - van Zuid-Afrika en Engeland tot nu Egypte. Elke ervaring brengt een nieuw karakter, gevormd door de cultuur en mensen, die me het leven net iets meer doen waarderen. Tegenwoordig voelt 'thuis' als een concept vol nuance, alsof het niet slechts naar één plaats verwijst, maar naar vele ervaringen die voortdurend veranderen tijdens meerdere reizen door de tijd en ruimte in het leven.
Het naar de andere kant van de wereld te verhuizen, bracht me dichter bij het begrijpen van de ware cyclus van het leven - zijn eb en vloed. Ik vond troost in het opbouwen van relaties met nieuwe vrienden terwijl ik leerde hoe we soms te hard vasthouden aan vertrouwde routines, niet beseffend dat het moeilijk of zelfs noodzakelijk kan zijn om onze grenzen te verleggen buiten wat comfortabel is.
-------
Mijn carrière begon met mijn relatie met eten, wat een ware reis is geweest. Van jongs af aan was ik niet erg geïnteresseerd in gezond eten, wat uiteindelijk leidde tot een eetstoornis die jaren duurde. In mijn tienerjaren en twintiger jaren werd het te moeilijk om er alleen mee om te gaan - de schaamte weerhield me ervan om hulp te zoeken of er zelfs maar openlijk over te praten, tot een paar jaar geleden.
Hoewel mijn zus haar best deed om voorzichtig met mij te praten over mijn lichaam en relatie met voeding, besefte ik uiteindelijk dat het aan mij was. Terugdenkend aan dat moment op mijn achttiende, toen ik besloot dat het genoeg was geweest, leidde tot een 'aha'-moment: er zijn zoveel vrouwen die soortgelijke moeilijkheden hebben doorgemaakt; als we onze verhalen zouden delen, zouden anderen zich misschien niet zo alleen of hopeloos voelen zoals ik destijds deed. Door de controle te nemen, leidde dit naar een groei die voor mij ooit onmogelijk leek- zowel binnen mezelf als onder degenen om me heen - hoewel innerlijke kracht niet alleen komt van ondersteuningssystemen buiten onszelf, maar juist ook van het cultiveren van zelfvertrouwen.
Mijn reis van genezing en zelfontdekking omvatte de hulp van een therapeut, maar ik was degene die de toewijding maakte om mijn lichaam niet alleen door voedsel te voeden, maar ook op andere manieren. Dit inspireerde mij om meer te gaan koken tijdens mijn studietijd, wat een nog grotere passie in mij opende - het bereiden van heerlijke maaltijden die zowel goed zijn voor ons lichaam als rustgevend voor de geest.
Op een gegeven moment realiseerde ik me dat het eten dat ik at, niet goed voelde in mijn lichaam. Mijn moeder (een pescatariër) stelde voor om een tijdje rood vlees te vermijden om te zien hoe dat mij zou bevallen. Tot mijn verbazing voelde ik mij binnen enkele weken niet alleen fysiek lichter, maar ook mentaal en spiritueel beter - zozeer zelfs dat ik nu gepassioneerd ben over plantaardige diëten. Hoewel veganisme goed werkt voor mijn reis, zou iedereen zijn eigen aanpak moeten afstemmen op zijn of haar verschillende behoeften – iets wat me een nieuw inzicht gaf in voeding.
Naarmate ik me beter begon te voelen, groeiden mijn motivatie en inspiratie. Ik voel me echt energiek wanneer mijn geest en lichaam in balans zijn, dus het was voor mij vanzelfsprekend om naar een gezonder leven te streven. In de loop van de tijd werd ”selfcare” een integraal onderdeel van mijn routine. Ik ben daardoor gepassioneerd geraakt over het inspireren van anderen door middel van mijn kookkunst en voeding, zodat anderen misschien ook hun optimale fysieke conditie kunnen ontdekken.
"Ik zou tegen haar willen zeggen, haar ego aan de kant te zetten en om hulp te vragen. Wij mensen hebben andere mensen nodig. We zitten allemaal wel eens vast en onderschatten vaak de kracht van menselijke verbinding."
Ik vind dat zelfzorg een prioriteit zou moeten zijn. Zelfzorg gaat niet alleen over je mentale of fysieke gezondheid, het is een daad van zelfliefde en respect – de manier waarop je jezelf presenteert aan de wereld wordt bepaald door hoeveel tijd je besteedt aan het verbeteren van je welzijn. Ik hou ervan hoe Soapstar dit concept omarmt en hun natuurlijke aanpak brengt rustgevende elementen samen in zowel huidverzorging als lifestyleproducten die helpen om na stressvolle dagen te resetten. De herstellende lichaams- en haarolie en de geurkaarsen zijn mijn absolute favorieten. Selfcare kan een vredige balans in ons leven brengen - en ik vind dat we dat nooit als vanzelfsprekend mogen beschouwen.
Ik ben ongelooflijk dankbaar dat ik mijn passie kan volgen en mij kan wijden aan een reis van heling en groei. In de toekomst wil ik niets liever dan genieten van alles wat deze prachtige wereld te bieden heeft - wandelen op majestueuze bergen en duiken in kristalhelder water op verschillende plekken over de hele wereld. Het leren over andere culturen door hun keuken, spirituele praktijken en gewoonten, blijft me constant verwonderen. Maar bovenal, het inspireren van anderen hoe zij zichzelf holistisch kunnen voeden, ongeacht hun omstandigheden of achtergrond, blijft voor mij van groot belang; altijd trouw blijven aan zowel mezelf als aan medemensen op ons gedeelde pad, gevuld met dankbaarheid, maar nederig genoeg om te erkennen wat we onderweg leren.
Als ik een boodschap aan mijn jongere zelf zou kunnen doorgeven, zouden het twee dingen zijn: ik zou haar willen vertellen om geen hulp te vrezen in tijden van nood. Ik zou tegen haar willen zeggen, haar ego aan de kant te zetten en om hulp te vragen. Wij mensen hebben andere mensen nodig. We zitten allemaal wel eens vast en onderschatten vaak de kracht van menselijke verbinding. Ook zou ik tegen haar willen zeggen haar hart te volgen en open te staan voor eindeloze mogelijkheden. Door dit te doen, zul je een kracht aanboren die ons allen leidt - het enige wat nodig is, is om onze geest tot rust te brengen en te vertrouwen op wat we van binnen horen.